مقایسه کارایی برخی روش¬های زمین¬آماری به منظور بررسی پراکنش مکانی عناصر ریزمغذی در اراضی کشاورزی، مطالعه موردی: استان همدان

میزان عناصر ریزمغذی در خاک­های کشاورزی از مهمترین ویژگی­های موثر در تولید محصولات زراعی می­باشد. به منظور رسیدن به حداکثر تولید در کشاورزی، توجه ویژه به مدیریت این عناصر الزامی است. به  منظور مدیریت بهتر این عناصر در سطح کلان نیاز به تهیه نقشه این عناصر در منطقه مورد مطالعه می­باشد. از مهمترین ابزارها به منظور تهیه این­گونه نقشه­ها،  زمین­آمار می­باشد. در این تحقیق، کارایی چهار روش میانگین متحرک وزندار، اسپلاین، کریجینگ معمولی و کوکریجینگ در درون­یابی چهار عنصر آهن، روی، بور و کبالت بررسی شدند. پس از بررسی تغییرنما و اجرای این روش­ها، نتایج بدست آمده نشان داد که برای درون­یابی آهن، روی، بور و کبالت، مطلوب­ترین روش، کوکریجینگ بود. همچنین نتایج درون­یابی­ها نشان داد که کمترین خطای درون­یابی (353/0MAE= و 661/0 RMSE=) مربوط به آهن بوده است. پهنه­بندی این عناصر بر پایه کوکریجینگ در سطح استان همدان، نشان داد که در قسمت­های شمالی این استان، کمبود عناصر ریزمغذی بسیار مشهود است. به منظور رفع این کمبود و نیل به کشاورزی پایدار در این مناطق، توصیه می­گردد از کود کامل میکرو استفاده گردد.